از سبز به سبز

از سبز به سبز


من در این تاریکی

فکر یک بره ی روشن هستم

که بیاید علف خستگی ام را بچرد.


من در این تاریکی

امتداد تر بازوهایم را

زیر بارانی می بینم

که دعاهای نخستین بشر را ترکرد.


من در این تاریکی

درگشودم به چمن های قدیم ،

به طلایی هایی ، که به دیوار اساطیر تماشا کردیم.


من در این تاریکی

ریشه ها را دیدم

و برای بته ی نورس مرگ آب را معنی کردم.

سهراب سپهری

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد